ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΤΟ ΔΩΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗ ;
Υπάρχει ένα πράγμα που είναι από τα πρώτα που μας έρχονται στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε τα Χριστούγεννα. Όχι, δεν αναφερόμαστε στο ότι άλλη μια χρονιά πέρασε, στο ότι μεγαλώνουμε, στο που θα κάνουμε ρεβεγιόν και στο τι θα φορέσουμε. Αναφερόμαστε στο ότι πολλές/οί από εμάς ΔΕN θα πάρουμε δώρο (ούτε και) φέτος.
Σχεδόν ένα αιώνα από όταν η τάξη μας διεκδίκησε για πρώτη φορά στην Ελλάδα την καταβολή δώρου, σε μια κοινωνία που παράγει πολλαπλάσιες φορές περισσότερα προϊόντα και σε πολύ χαμηλότερο κόστος, η πραγματικότητα για την τάξη μας μόνο «πρόοδο» δε θυμίζει. Όχι μόνο δεν ζούμε στην εποχή της αφθονίας που μας έταζαν κάποτε, αλλά αντίθετα οι αυξήσεις σε ρεύμα, καύσιμα, νοίκια και τρόφιμα συνεχίζουν την ανοδική τους πορεία κάνοντας το κόστος ζωής «αβίωτο». Ωστόσο, σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα, υπάρχει και κάτι που δε λέει να κοστίσει περισσότερο: εμείς οι ίδιες/οι, οι μισθοί μας δηλαδή. Παρά το γεγονός πως οι τιμές αυξάνονται, η δική μας τιμή-εργασία που υπάρχει ως εργατικό κόστος μέσα στην παραγωγή κάθε εμπορεύματος έχει μείνει σχεδόν στάσιμη. Με άλλα λόγια, τα αφεντικά κάνουν ανατιμήσεις αυξάνοντας τα κέρδη τους ενώ εμείς παίρνουμε τα ίδια λεφτά με τα οποία πρέπει να αγοράσουμε πιο ακριβά τα προϊόντα που παράγουμε. Κερασάκι αποτελεί το δώρο το οποίο, αν και αναπόσπαστο μέρος του μισθού, έχει -σε μεγάλο ποσοστό και στον ιδιωτικό τομέα πρακτικά- καταργηθεί.
Παρά το ότι ένα μέρος της εργατικής τάξης θεώρησε ότι δεν την αφορούσε η προ δεκαετίας κατάργηση των δώρων για το δημόσιο τομέα και για τους συνταξιούχους (για τους χαμηλοσυνταξιούχους τα δώρα έχουν αντικατασταθεί από έκτακτα επιδόματα-κοροϊδία του ύψους των 150 και 200 ευρώ), έχει πλέον γίνει σαφές ότι η μοίρα της τάξης μας ήταν, είναι και δε μπορεί παρά να είναι πάντα κοινή. Πολλά αφεντικά στον ιδιωτικό τομέα είτε έχουν σταματήσει την καταβολή του δώρου είτε ακόμα συχνότερα πρώτα το καταβάλουν για να είναι νομότυπα και έπειτα απαιτούν να τους το επιστρέψουμε. Είτε με ωμούς εκβιασμούς, είτε έμμεσα χωρίς να ειπωθεί ρητά αλλά με την απόλυση σε περίπτωση μη συμμόρφωσης να αιωρείται πάνω από το κεφάλι μας, αναγκαζόμαστε να υπομένουμε τα ποικίλα επιχειρήματα που μας αραδιάζουν. Από τα κλασικά του τύπου «δε βγαίνει η επιχείρηση» μέχρι ότι «δεν είμαστε αρκετά καλοί/ες στη δουλειά μας», λες και το δώρο είναι κάποιου είδους προαιρετική αγαθοεργία/επιβράβευση και όχι αδιαπραγμάτευτο κομμάτι του μισθού μας.
Ειδικά σε επισφαλείς κλάδους εργασίας όπως αυτός της εστίασης και του λιανεμπορίου, η μη καταβολή των δώρων, ανάμεσα σε πολλές άλλες παράνομες πρακτικές όπως η μη καταβολή νυχτερινών, αργιών, αδειών κτλ. είναι ιδιαίτερα εκτεταμένη. Στην Πάτρα, μια πόλη που μαστίζεται από την ανεργία και στην οποία επιπλέον εργάζεται και ένας μεγάλος αριθμός φοιτητών με πολύ χαμηλούς μισθούς και χωρίς δικαιώματα, η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη.
Η αποδοχή αυτής της κατάστασης δεν εμποδίζει απλά την αλλαγή προς το καλύτερο αλλά ανοίγει το δρόμο προς ένα ακόμα χειρότερο μέλλον. Το δώρο είναι κομμάτι του μισθού μας. Αποτελεί κεκτημένο που κερδήθηκε με αγώνες και δεν πρόκειται να μας το φέρει πίσω κανένας Άγιος Βασίλης. Αξιοποιούμε το γεγονός ότι η μη καταβολή του δώρου είναι παράνομη και επιφέρει αυτόφωρη διαδικασία και καταγγέλλουμε τα αποθρασυμένα αφεντικά. Εκθέτουμε όσα μαγαζιά και επιχειρήσεις κλέβουν τα δώρα των εργαζομένων. Δεν γινόμαστε πελάτες τους αλλά αντίθετα τα μποϋκοτάρουμε. Οργανώνουμε από κοινού τις αντιστάσεις μας σε σωματεία και εργατικές συνελεύσεις. Κάνουμε παρεμβάσεις και συγκεντρώσεις και τους χαλάμε την εικόνα. Δεν τους αφήνουμε σε χλωρό κλαρί!
*Το δώρο είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ. Πρέπει να έχει καταβληθεί μέχρι 21 Δεκέμβρη και η μη καταβολή του διώκεται ποινικά. Το δώρο δε σχετίζεται με την παραγωγικότητά μας ή άλλες δικαιολογίες που επικαλούνται τα αφεντικά. Το ύψος του ισούται με ένα μισθό ή 25 ημερομίσθια για όσες/ους έχουν εργαστεί από 1η Μάη έως 31η Δεκέμβρη. Αν έχουμε δουλέψει λιγότερο από αυτό το διάστημα -έστω και για μια μέρα- δικαιούμαστε αναλογικά το αντίστοιχο ποσό. Δικαιούμαστε δώρο ακόμα και αν δε δουλεύουμε πλέον στην επιχείρηση για όσο είχαμε εργαστεί. Σε αυτή την περίπτωση δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε και το καταγγέλλουμε στο ΣΕΠΕ για να γίνει η ποινική δίωξη του εργοδότη. Αν εξακολουθούμε να εργαζόμαστε και φοβόμαστε, μπορούμε να κάνουμε ανώνυμη καταγγελία ηλεκτρονικά από το site του ΣΕΠΕ. Σε κάθε περίπτωση είναι σίγουρα καλύτερο να έρθουμε σε επαφή με τους συναδέλφους μας, το σωματείο μας και συνελεύσεις όπως η ΑΚΤΑ για να δούμε/παλέψουμε την κάθε περίπτωση ξεχωριστά.
ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ Η ΝΕΑ Η ΧΡΟΝΙΑ, ΤΑ ΔΩΡΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝΕ ΤΩΡΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Αυτοοργανωμένη Κοινότητα Ταξικής Αλληλεγγύης (ΑΚΤΑ)
Email: akta@riseup.net